Obecnie, podczas spacerów w lesie, można natknąć się na wiele młodych sosen z rudymi igłami.

Przyczyną rudzienia igieł o tej porze roku może być Lophodermium seditiosum – grzyb wywołujący chorobę zwaną wiosenną osutką sosny.

W zeszłym roku (w lipcu-sierpniu) zarodniki L. seditiosum znajdujące się w igłach sosnowych leżących na dnie lasu, poraziły igły stojących sosen. Jesienią i zimą w zainfekowanych igłach rozwijały się strzępki grzybni tego patogena, co wiosną tego roku doprowadza do zamarcia igieł. Patogen czasem może doprowadzić do zamarcia całych pędów, jednak jeśli pąki szczytowe nie zostaną zaatakowane – wiosną wykształcają się pędy tegoroczne, dzięki czemu drzewka dalej będą się rozwijać. Widoczne na igłach drobne czarne punkty to piknidia. Po pewnym czasie (zazwyczaj po opadnięciu igieł) na opadniętych igłach właśnie wytwarzane są podłużne, o długości 1-2 mm czarne miseczki. Podczas wilgotnej pogody z tych miseczek wydostają się zarodniki, które infekują kolejne sosnowe igły.

Sosny, które poddały się działaniu L. seditiosum wiosną mogą być pozbawione igliwia do kilku tygodni, przez co takie drzewka są osłabione i bardziej podatne na infekcje (np. opieńką) oraz na owady (głównie smolika znaczonego).

Wiosenna osutka sosny jest chorobą o charakterze epifitozyjnym, co oznacza, że choruje wiele drzewek jednocześnie, co widać na zdjęciach.

L. seditiosum występuje na sosnach w najmłodszych fazach rozwojowych i ma największe znaczenie gospodarcze spośród znanych osutkowych grzybów.

Praktycznie nie ma możliwości ograniczania występowania wiosennej osutki sosny, bo nie wyzbieramy wszystkich porażonych igieł sosnowych z lasu.

Z. Sierota, A. Szczepkowski, Rozpoznawanie chorób infekcyjnych drzew leśnych, CILP, Warszawa, 2014