Kornik ostrozębny Ips acuminatus (Gyll.)

Kornik ten często zasiedla drzewa osłabione na skutek suszy, pożaru czy zanieczyszczeń przemysłowych. Postać dorosła zimuje głównie w żerowiskach pod korą. Roi się na przełomie maja i czerwca. Jest to gatunek poligamiczny, w żerowisku można doliczyć się do 12 chodników macierzystych, które gwiaździście rozchodzą się od komory godowej, dochodząc niekiedy do 40 cm długości. Nyże jajowe rzadko wygryzane, krótkie chodniki larwalne, kolebki poczwarkowe zagłębione w drewnie.

Może wyprowadzić do dwóch generacji w roku. Chrząszcze pojawiają się w lipcu, żerują w miejscu wylęgu, występują wyspowo na sośnie pospolitej, głównie w d-stanach starszych  klas wieku. Atakuje  górne partie drzew z cienką korą oraz grubsze gałęzie. Jego żer w znacznym stopniu narusza biel, co skutkuje zaburzeniami fizjologicznymi, prowadzącymi do szybkiego zamierania drzew. Z uwagi na to, że kornik ten zasiedla zdrowe drzewa, sprawia trudności z wczesnym rozpoznaniem (nie wysypuje trocinek na zewnątrz, tylko ubija je w chodnikach), przez co  staje się jednym z groźniejszych szkodników wtórnych sosny. Jest wektorem sinizny.

Skuteczne zapobieganie i ochrona przed  kornikiem ostrozębnym polega na bieżącym wyszukiwaniu i usuwaniu drzew zasiedlonych przez cały rok, w szczególności w okresie letnio-jesiennym, paleniu lub zrębkowaniu wierzchołków i gałęzi. Drzewa wyznacza się na podstawie wyglądu – igliwie szarzeje, później rudzieje.

Tekst opracował: Janusz Wojciechowski