Owadem atakującym osłabione sosny, zwłaszcza rosnące na gruntach porolnych, w miejscach nasłonecznionych, na odkrytych ścianach lasu jest przypłaszczek granatek. Również w drzewostanach świerkowo - sosnowych, przerzedzonych wskutek, usuwania wywrotów, zaatakowanych przez korniki świerków, tworzeniu się luk, odkrytych gniazd, większego nasłonecznienia (ocieplenia) istnieje potencjalne zagrożenie dla pozostałej tam sosny ze strony właśnie tego szkodnika. W związku z powyższym zachodzi pilna konieczność uczulenia służb leśnych na tego szkodnika i przypomnienie metod postępowania w zagrożonych drzewostanach, które polegają na:

1. Dokładnej lustracji drzewostanów z naniesieniem na mapy ochrony wszystkich gniazd przypłaszczkowych, luk pohubowych, powierzchni przerzedzonych, nasłonecznionych itp. traktując tę informację jako plan operacyjny dalszego postępowania,

2. W okresie jesienno- zimowym bezwzględnie musi być usunięty cały "wyznaczony" przez dzięcioły posusz sosnowy, - do już uprzątniętych gniazd przypłaszczkowych należy powracać w comiesięcznych nawrotach celem usunięcia nowych "wyznaczonych" przez dzięcioły (z odpadającą korą) drzew.

Do wiosny następnego roku minimum 3 razy należy zlustrować te powierzchnie celem usunięcia pojawiającego się posuszu, tak aby z nastaniem wiosny mieć te powierzchnie uprzątnięte.

3. W okresie późno-wiosennym i letnim gniazda przypłaszczkowe również muszą być poddane stałym, najlepiej comiesięcznym kontrolom, celem usuwania drzew opanowanych przez przypłaszczka,

4. Drzew podejrzanych tj. z przerzedzoną koroną, smużkami żywicy w szczelinach kory nie ścinać. Drzewa te należy dalej obserwować, gdyż mogą się same obronić,

5. Nie zaleca się wykładania drzew pułapkowych !

Najlepsze efekty w walce z przypłaszczkiem granatkiem uzyskuje się poprzez stałą penetrację miejsc zagrożonych i bieżące usuwanie opanowanych przez tego owada drzew z bezwzględną koniecznością zbierania i palenia opadłej kory.